во́жык

‘жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́жык во́жыкі
Р. во́жыка во́жыкаў
Д. во́жыку во́жыкам
В. во́жыка во́жыкаў
Т. во́жыкам во́жыкамі
М. во́жыку во́жыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апаро́с, -у, м. (спец.).

Роды ў свінні і самак іншых жывёл (вожыка, барсука).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́жык

‘прычоска’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. во́жык
Р. во́жыка
Д. во́жыку
В. во́жык
Т. во́жыкам
М. во́жыку

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

старчако́м, прысл.

Вертыкальна, стаўма; тарчма.

Класці цэглу с.

Валасы, як іголкі ў вожыка, стаяць с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ёжистый падо́бны да во́жыка, калю́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ро́сіцца; незак.

Пра свінню, вожыка, барсука: нараджаць, прыводзіць прыплод.

|| зак. апарасі́цца, -ро́сіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́жык-ры́ба, вожыка-рыбы, ж.

Рыба сямейства двухзубых, якая мае шарападобнае цела, пакрытае шыпамі, як у вожыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́жыкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вожыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́жычыха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Самка вожыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́жык-ры́ба (род. во́жыка-ры́бы) ж., зоол. ёж-ры́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)