вожа́к

1. (руководитель, поводырь стада, стаи) важа́к, -ка́ м.;

2. (поводырь) павады́р, -ра́ м.;

дать пу́тнику вожака́ даць падаро́жніку павадыра́;

3. (заправила) завада́тар, -тара м., завада́тай, -тая м.; (верховод) верхаво́д, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. во́жка во́жкі
Р. во́жкі во́жак
Д. во́жцы во́жкам
В. во́жку во́жкі
Т. во́жкай
во́жкаю		 во́жкамі
М. во́жцы во́жках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

важа́к, -ка́ м. вожа́к, предводи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коново́д​II (вожак) прост. канаво́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верхаво́д м., разг. верхово́д, глава́рь, вожа́к; заправи́ла, закопёрщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павады́р, -ра́ м.

1. (тот, кто указывает дорогу) поводы́рь; проводни́к;

2. (руководитель, организатор) вожа́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предводи́тель

1. (вождь) правады́р, -ра́ м.; (руководитель) кіраўні́к, -ка́ м.; (вожак) важа́к, -ка́ м.; (заправила) завада́тар, -ра м., завада́тай, -тая м.;

2. (дворянства) ист. марша́лак, -лка м., прадвадзі́цель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)