во́дведы
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
во́дведы |
| Р. |
во́дведаў |
| Д. |
во́дведам |
| В. |
во́дведы |
| Т. |
во́дведамі |
| М. |
во́дведах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
во́дведы: схадзі́ць у в. навести́ть (больного)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́дведы, ‑аў; адз. няма.
1. Наведванне жанчыны, якая нарадзіла дзіця; адведкі. // Сяброўскае наведванне каго‑н. звычайна з пэўнай мэтай. Старшы бухгалтар Сямён Андрэевіч паслаў касірку Любу ў водведы, на кватэру Яўцеха Гаўрылавіча. Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́дведы ’наведванне хворага’ (БРС, Мат. Гом.), водветкі, водвідкі ’звычай наведвання парадзіх’ (Касп., Янк. Мат., КТС). Гл. адведкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адве́дкі, -дак ед. нет, разг., см. во́дведы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́дведкі, ‑аў; адз. няма.
Тое, што і адведкі, водведы. Многіх дзяцей бацькі забралі сёння ж, калі прыязджалі на водведкі. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́дпаты, водпыты ’водведкі’ (КЭС). Аддзеяслоўнае ўтварэнне да адпытаць, як водведы (гл.), да адведаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)