взму́ченный

1. ускаламу́чаны, скаламу́чаны, заму́чаны, зму́чаны;

2. перен. (встревоженный, взволнованный) прост. устрыво́жаны, усхвалява́ны, збянтэ́жаны; см. взмути́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаламу́чаны замутнённый, взму́ченный; взбаламу́ченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаламу́чаны взму́ченный, взбаламу́ченный; см. скаламу́ціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускаламу́чаны взму́ченный, взбаламу́ченный; см. ускаламу́ціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баламу́тный

1. (беспокойный, вздорный) баламу́тны;

2. (взмученный) каламу́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зму́чаны

I изму́ченный, изведённый; изнурённый, истомлённый

II взму́ченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паму́чаны I (к паму́чыць) пому́ченный

паму́чаны II помутнённый, взму́ченный; см. памуці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заму́чаны I

1. заму́ченный;

2. заму́ченный, изму́ченный, изведённый;

3. перен. заму́ченный;

4. разг. ума́янный; задёрганный;

1-4 см. заму́чыць

заму́чаны II замутнённый, взму́ченный; см. замуці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)