ве́яны, -ая, -ае.

Ачышчаны веяннем.

Веянае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́яны ве́яная ве́янае ве́яныя
Р. ве́янага ве́янай
ве́янае		 ве́янага ве́яных
Д. ве́янаму ве́янай ве́янаму ве́яным
В. ве́яны (неадуш.)
ве́янага (адуш.)		 ве́яную ве́янае ве́яныя (неадуш.)
ве́яных (адуш.)
Т. ве́яным ве́янай
ве́янаю		 ве́яным ве́янымі
М. ве́яным ве́янай ве́яным ве́яных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́яны ве́яная ве́янае ве́яныя
Р. ве́янага ве́янай
ве́янае		 ве́янага ве́яных
Д. ве́янаму ве́янай ве́янаму ве́яным
В. ве́яны (неадуш.)
ве́янага (адуш.)		 ве́яную ве́янае ве́яныя (неадуш.)
ве́яных (адуш.)
Т. ве́яным ве́янай
ве́янаю		 ве́яным ве́янымі
М. ве́яным ве́янай ве́яным ве́яных

Кароткая форма: ве́яна.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́яны ве́яный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́яны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад веяць.

2. у знач. прым. Ачышчаны веяннем. Веянае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

Закончыць веянне чаго-н.

Д. ячмень.

|| незак. даве́йваць, -ваю, -ваеш, -вае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́яный с.-х. (машиной) арфава́ны; (ручным способом) ве́яны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

1. Выдаліць веяннем мякіну і пад. са збожжа.

А. шалупінне ад зерня.

2. Кончыць веяць.

|| незак. адве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

1. Разнесці ў розныя бакі (ветрам).

Віхор падхапіў шматкі сухога сена, падняў іх угару і развеяў.

2. перан. Рассеяць, знішчыць, разагнаць.

Р. трывогу.

Р. сумненні.

|| незак. разве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́яў; -ве́й; -ве́яны; зак., каго-што.

1. Абадзьмуць паветранай плынню.

Ветрык абвеяў калоссе.

2. Абарваць, абтрэсці (пра лісце, пялёсткі і пад.).

Моцны вецер абвеяў сухое лісце.

3. Абсыпаць чым-н.

Падарожнага абвеяла (безас.) снегам.

|| незак. абвява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)