веяны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад веяць.
2. у знач. прым. Ачышчаны веяннем. Веянае жыта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)