ветэрынары́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ветэрынары́я
Р. ветэрынары́і
Д. ветэрынары́і
В. ветэрынары́ю
Т. ветэрынары́яй
ветэрынары́яю
М. ветэрынары́і

Іншыя варыянты: ветэрына́рыя.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ветэрына́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ветэрына́рыя
Р. ветэрына́рыі
Д. ветэрына́рыі
В. ветэрына́рыю
Т. ветэрына́рыяй
ветэрына́рыяю
М. ветэрына́рыі

Іншыя варыянты: ветэрынары́я.

Крыніцы: biryla1987, krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ветэрына́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па ветэрынарыі.

|| прым. ветэрына́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ветэрына́р, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне ветэрынарыі.

[Лац. veterinarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэрына́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ветэрынарыі. Ветэрынарная дапамога. Ветэрынарны ўрач. Ветэрынарная паліклініка. Ветэрынарны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпізаатало́гія, ‑і, ж.

Галіна ветэрынарыі, якая вывучае заканамернасці ўзнікнення, пашырэння эпізаотый і распрацоўвае меры барацьбы з імі.

[Ад грэч. epi — на, над, пры, zóon — жывёла і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)