Verbum

анлайнавы слоўнік

Эксперыментальнай ветэрынарыі інстытут

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ветэрынары́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Іншыя варыянты: ветэрына́рыя.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ветэрына́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Іншыя варыянты: ветэрынары́я.

Крыніцы: biryla1987, krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ветэрына́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па ветэрынарыі.

|| прым. ветэрына́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ветэрына́р, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне ветэрынарыі.

[Лац. veterinarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэрына́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ветэрынарыі. Ветэрынарная дапамога. Ветэрынарны ўрач. Ветэрынарная паліклініка. Ветэрынарны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпізаатало́гія, ‑і, ж.

Галіна ветэрынарыі, якая вывучае заканамернасці ўзнікнення, пашырэння эпізаотый і распрацоўвае меры барацьбы з імі.

[Ад грэч. epi — на, над, пры, zóon — жывёла і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэрына́р

(лац. veterinarius = які лечыць жывёлу)

спецыяліст па ветэрынарыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Алергічныя метады дыягностыкі (у ветэрынарыі) 1/244

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Герасімовіч П. (бібл. па ветэрынарыі) 3/125

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)