Ве́тры і вятры́ ’нячысцікі’; ’віхры’, рус. маск. ве́тер ’нячыстая сіла’, польск. wiatr, wiater ’персаніфікацыя ветру ў народных паданнях’. Мн. л. да вецер (гл.) з захаваннем старажытнай семантыкі — абагульненая назва нячысцікаў, матываваная разбуральнай сілай ветру, а таксама яго здольнасцю «прыносіць» розныя хваробы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́трыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

Ачышчаць ад смецця на ветры (збожжа).

В. насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паве́й-ве́цер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. паве́й-ве́цер
Р. паве́й-ве́тру
Д. паве́й-ве́тру
В. паве́й-ве́цер
Т. паве́й-ве́трам
М. паве́й-ве́тры

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вей-ве́цер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вей-ве́цер
Р. вей-ве́тру
Д. вей-ве́тру
В. вей-ве́цер
Т. вей-ве́трам
М. вей-ве́тры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́цер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́цер вятры́
Р. ве́тру вятро́ў
Д. ве́тру вятра́м
В. ве́цер вятры́
Т. ве́трам вятра́мі
М. ве́тры вятра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераве́трыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Прасушыць на ветры.

П. збожжа.

|| незак. пераве́трываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшэ́рхнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; абшэ́рх, -хла; зак. (разм.).

Крыху абсохнуць зверху, зацвярдзець.

Зямля абшэрхла на ветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пятрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак. (разм.).

1. Сохнуць, высыхаць (на сонцы, ветры і пад.).

На полі пятрэе салома.

2. Станавіцца чахлым.

П. ад сухот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́трыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ве́тру ве́трым
2-я ас. ве́трыш ве́трыце
3-я ас. ве́трыць ве́траць
Прошлы час
м. ве́трыў ве́трылі
ж. ве́трыла
н. ве́трыла
Загадны лад
2-я ас. ве́тры ве́трыце

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паве́трыць

‘пасушыць што-небудзь на ветры, праветрыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паве́тру паве́трым
2-я ас. паве́трыш паве́трыце
3-я ас. паве́трыць паве́траць
Прошлы час
м. паве́трыў паве́трылі
ж. паве́трыла
н. паве́трыла
Загадны лад
2-я ас. паве́тры паве́трыце
Дзеепрыслоўе
прош. час паве́трыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)