ветраго́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ветраго́нны |
ветраго́нная |
ветраго́ннае |
ветраго́нныя |
| Р. |
ветраго́ннага |
ветраго́ннай
ветраго́ннае |
ветраго́ннага |
ветраго́нных |
| Д. |
ветраго́ннаму |
ветраго́ннай |
ветраго́ннаму |
ветраго́нным |
| В. |
ветраго́нны (неадуш.)
ветраго́ннага (адуш.) |
ветраго́нную |
ветраго́ннае |
ветраго́нныя (неадуш.)
ветраго́нных (адуш.) |
| Т. |
ветраго́нным |
ветраго́ннай
ветраго́ннаю |
ветраго́нным |
ветраго́ннымі |
| М. |
ветраго́нным |
ветраго́ннай |
ветраго́нным |
ветраго́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ветраго́н 1 ’прыстасаванне для ўтварэння моцнага патоку паветра’ (КТС, БРС), вітрагон ’прыстасаванне ў веялцы’ (Яўс.), укр. вітрого́н ’вентылятар’, рус. ветрогон: варон. ’флюгер’, урал. ’ручны вентылятар у шахце’. Усходнеславянскае ўтварэнне ад вецер і гнаць (гл.). У прыметніка ветрагонны (мед.) першая частка ветра- (< вецер) ужыта ў пераносным значэнні ’газы’. Серб.-харв. ветро̀гон і вјетро̀гон ’падвей асаковы, Eriophorum, Cyperaceae’, балг. ветрогон ’сінегаловік’ утварыліся, відавочна, самастойна і не звязаны з бел. ветрагон 1.
Ветраго́н 2 ’легкадумны, пусты чалавек’ (КТС, БРС, Яўс., Растарг.), укр. вітрогон, рус. ветрогон, польск. даўн. wiatrogon ’вясёлы, дасціпны, легкадумны чалавек’, серб.-харв. ветро̀гоња ’пустаслоў, легкадум’, макед. ветрогон, балг. ветрогон ’тс’. Да вецер і гнаць (гл.). Узнікла ў выніку пераносу значэння па функцыі лексемы ветрагон 1. Сюды ж ветрагонка ’легкадумная жанчына’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)