веславы́ гл. вясло¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веславы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веславы́ веслава́я веславо́е веславы́я
Р. веславо́га веславо́й
веславо́е		 веславо́га веславы́х
Д. веславо́му веславо́й веславо́му веславы́м
В. веславы́
веславо́га		 веславу́ю веславо́е веславы́я
Т. веславы́м веславо́й
веславо́ю		 веславы́м веславы́мі
М. веславы́м веславо́й веславы́м веславы́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

веславы́ весе́льный, вёсельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вясло́¹, -а́, мн. вёслы і (з ліч. 2, 3, 4) вяслы́, вёсел і вёслаў, н.

Лопасць з доўгім дзяржаннем, прызначаная для веславання.

|| прым. вёславы, -ая, -ае, веславы́, -а́я, -о́е і вёсельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

весе́льный вёславы, веславы́, вёсельны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)