ве́рнуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рнуты ве́рнутая ве́рнутае ве́рнутыя
Р. ве́рнутага ве́рнутай
ве́рнутае		 ве́рнутага ве́рнутых
Д. ве́рнутаму ве́рнутай ве́рнутаму ве́рнутым
В. ве́рнуты (неадуш.)
ве́рнутага (адуш.)		 ве́рнутую ве́рнутае ве́рнутыя (неадуш.)
ве́рнутых (адуш.)
Т. ве́рнутым ве́рнутай
ве́рнутаю		 ве́рнутым ве́рнутымі
М. ве́рнутым ве́рнутай ве́рнутым ве́рнутых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́рнуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рнуты ве́рнутая ве́рнутае ве́рнутыя
Р. ве́рнутага ве́рнутай
ве́рнутае		 ве́рнутага ве́рнутых
Д. ве́рнутаму ве́рнутай ве́рнутаму ве́рнутым
В. ве́рнуты (неадуш.)
ве́рнутага (адуш.)		 ве́рнутую ве́рнутае ве́рнутыя (неадуш.)
ве́рнутых (адуш.)
Т. ве́рнутым ве́рнутай
ве́рнутаю		 ве́рнутым ве́рнутымі
М. ве́рнутым ве́рнутай ве́рнутым ве́рнутых

Кароткая форма: ве́рнута.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́рнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вярнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возвра́щённый ве́рнуты, мног. паваро́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возмещённый пакры́ты; апла́чаны; ве́рнуты; кампенсава́ны; заме́нены; см. возмести́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярну́ць¹, -ну́, ве́рнеш, ве́рне; -ні́; ве́рнуты; зак., каго-што.

1. Аддаць узятае назад.

В. доўг.

2. Прымусіць або даць магчымасць вярнуцца назад.

В. дамоў.

В. бацьку дзецям.

В. да жыцця (вылечыць).

|| незак. вярта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і варо́чаць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

восстано́вленный

1. адно́ўлены; ве́рнуты;

2. адбудава́ны, адно́ўлены;

3. настро́ены, падбухто́раны; см. восстанови́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́рученный

1. вы́ручаны; вы́звалены; вы́ратаваны;

2. вы́ручаны; утаргава́ны; ве́рнуты; атры́маны; см. вы́ручить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвярну́ць, -вярну́, -ве́рнеш, -ве́рне; -вярні́; -ве́рнуты; зак., што (разм.).

1. Ускапаць, узараць, узламаць паверхню чаго-н.

Свінні ўзвярнулі двор.

Вецер узвярнуў страху.

2. на каго-што. Падняўшы, наваліць, узваліць.

У. паклажу на воз, на плечы.

3. перан., на каго. Прыпісаць каму-н. чужую віну, незаслужана абвінаваціць.

Усю віну ўзвярнулі на стрэлачніка.

|| незак. узваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развярну́ць, -вярну́, -ве́рнеш, -ве́рне; -вярні́; -ве́рнуты; зак., што.

1. Разваліць, раскідаць, разбурыць.

Р. старую будыніну.

Р. бульдозерам зямлю.

Выбухам развярнула (безас.) зямлю.

2. Раскруціўшы, зрабіць, пашырыць (дзірку, адтуліну і пад.).

Р. дзірку.

3. Павярнуўшы, змяніць становішча прадмета, напрамак яго руху.

Р. машыну.

4. Размясціць у шырыню па лініі фронту (спец.).

Р. войска.

Р. строй.

|| незак. разваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разваро́чванне, -я, н. і разваро́т, -у, М -ро́це, м. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)