ве́рмахт, -а, М -хце, м.

Узброеныя сілы фашысцкай Германіі.

Разгром вермахта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́рмахт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ве́рмахт
Р. ве́рмахта
Д. ве́рмахту
В. ве́рмахт
Т. ве́рмахтам
М. ве́рмахце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́рмахт, -та м. ве́рмахт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́рмахт ве́рмахт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́рмахт, ‑а, М ‑хце, м.

Назва ўзброеных сіл фашысцкай Германіі ў 1935–1945 гг., разгромленых Савецкай Арміяй у час Вялікай Айчыннай вайны.

[Ням. Wehrmacht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)