верацё́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. верацё́нны верацё́нная верацё́ннае верацё́нныя
Р. верацё́ннага верацё́ннай
верацё́ннае		 верацё́ннага верацё́нных
Д. верацё́ннаму верацё́ннай верацё́ннаму верацё́нным
В. верацё́нны (неадуш.)
верацё́ннага (адуш.)		 верацё́нную верацё́ннае верацё́нныя (неадуш.)
верацё́нных (адуш.)
Т. верацё́нным верацё́ннай
верацё́ннаю		 верацё́нным верацё́ннымі
М. верацё́нным верацё́ннай верацё́нным верацё́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

верацённы тех. веретённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верацённы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да верацяна (у 1 знач.). Верацённая пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верацяно́, -а́, мн. верацёны і (з ліч. 2, 3, 4) верацяны́, верацён і -аў, н.

1. Прыстасаванне для ручнога прадзення ў выглядзе круглай драўлянай палачкі з патаўшчэннем унізе і завостранымі канцамі.

2. Шпень, які з’яўляецца воссю вярчэння ў некаторых механізмах.

|| памянш. вераце́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

|| прым. верацённы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веретённый техн. верацённы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вераце́нны, см. верацённы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)