ве́расавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́расавы ве́расавая ве́расавае ве́расавыя
Р. ве́расавага ве́расавай
ве́расавае		 ве́расавага ве́расавых
Д. ве́расаваму ве́расавай ве́расаваму ве́расавым
В. ве́расавы (неадуш.)
ве́расавага (адуш.)		 ве́расавую ве́расавае ве́расавыя (неадуш.)
ве́расавых (адуш.)
Т. ве́расавым ве́расавай
ве́расаваю		 ве́расавым ве́расавымі
М. ве́расавым ве́расавай ве́расавым ве́расавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́расавы, см. верасо́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́расавы,

гл. верасовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верасо́вы і (радзей) ве́расавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да верасу. Верасовы цвет. Верасовы мёд. □ Слыве найлепшым у пчалы ўзятак верасовы. Вялюгін.

2. у знач. наз. верасо́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца верас, талакнянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лазаві́к 1 ’мёд, які збіраюць з борцей вясной (астаткі леташняга)’ (Маш.) — ад лазовы мёд < лаза (відавочна, таму, што вясной пчолы збіраюць пылок з коцікаў на лазе і вярбе). Утворана паводле мадэлі верасавы (БелСЭ, 7, 168). Не выключана і магчымасць кантамінацыі лазіць і сакавік (красавік).

Лазаві́к 2 ’жыхар балотнага краю’ (экспр.) (Шат.), ’лясун’ (Мат. Гом.). Ад лававы (жыхар) ’які жыве ў лазе’. Да лаза́ (гл.).

Лазавік 3 ’вялікі цёмны лешч, які нерастуе ў сярэдзіне красавіка, калі з’яўляюцца першыя лісткі на лазе’ — басейн Нёмана (Жукаў, Рыбы, 1958, 115). Да лаза́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)