вераго́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вераго́дна вераго́дней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вераго́дна нареч. достове́рно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

достове́рно нареч. вераго́дна, напэ́ўна; (доподлинно) дакла́дна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зыз ’паклёп’ (тураў., КСТ). Верагодна, гукапераймальнае (параўн. зы́зкаць ’жужжэць’). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вудыль, вудылек ’бурбалка, вадзяны пузыр’ (Нас.). Верагодна, з вудыр ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зэ́ґры ’вочы’ (Сл. паўн.-зах.). Верагодна, эмацыянальны варыянт да зекры ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разґвэ́ндзіцца экспр. ’расхвалявацца’ (мін., Сл. ПЗБ). Верагодна, звязана з гавэ́ндзіць ’гаварыць’ (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыкме́ць ’набыць’ (Мат. Гом.). Верагодна, кантамінацыя дзеясловаў прыкме́ціць і (зай)ме́ць/прыйма́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разнамёт ’рознакаляровасць’ (Юрч. СНЛ). Верагодна, узнікла ў выніку складання слоў ро́зны і ме́тка, ме́ціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыбо́ец ’шомпал’ (Ласт.). Улічыўшы адзінкавасць фіксацыі, вельмі верагодна аўтарскае ўтварэнне ад дзеяслова прыбі́ць ’утрамбаваць’, гл. біць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)