верабе́йнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. верабе́йнік
Р. верабе́йніку
Д. верабе́йніку
В. верабе́йнік
Т. верабе́йнікам
М. верабе́йніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

верабе́йнік, -ку м., бот. воробе́йник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верабе́йнік, ‑у, м.

Пустазелле сямейства бурачных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воробе́йник бот. верабе́йнік, -ку м.;

воробе́йник полево́й верабе́йнік палявы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)