веля́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
веля́рны |
веля́рная |
веля́рнае |
веля́рныя |
| Р. |
веля́рнага |
веля́рнай
веля́рнае |
веля́рнага |
веля́рных |
| Д. |
веля́рнаму |
веля́рнай |
веля́рнаму |
веля́рным |
| В. |
веля́рны (неадуш.)
веля́рнага (адуш.) |
веля́рную |
веля́рнае |
веля́рныя (неадуш.)
веля́рных (адуш.) |
| Т. |
веля́рным |
веля́рнай
веля́рнаю |
веля́рным |
веля́рнымі |
| М. |
веля́рным |
веля́рнай |
веля́рным |
веля́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
веля́рны лингв. веля́рный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
веля́рны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Заднепаднябенны. Велярныя зычныя гукі.
[Ад лац. velaris — паднябенны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
веля́рный лингв. веля́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)