вельбо́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вельбо́т вельбо́ты
Р. вельбо́та вельбо́таў
Д. вельбо́ту вельбо́там
В. вельбо́т вельбо́ты
Т. вельбо́там вельбо́тамі
М. вельбо́це вельбо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вельбо́т, -а, М -бо́це, мн. -ы, -аў, м.

Лёгкая быстраходная шлюпка з вострым носам і кармой, звычайна з невялікай мачтай.

|| прым. вельбо́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вельбо́т м., мор. вельбо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вельбо́т мор. вельбо́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вельбо́т, ‑а, М ‑боце, м.

Лёгкая быстраходная вёславая лодка з вострым носам і кармою, прызначаная для выкарыстання на марскіх промыслах.

[Англ. whale-bot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)