ве́ерны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́ерны ве́ерная ве́ернае ве́ерныя
Р. ве́ернага ве́ернай
ве́ернае		 ве́ернага ве́ерных
Д. ве́ернаму ве́ернай ве́ернаму ве́ерным
В. ве́ерны (неадуш.)
ве́ернага (адуш.)		 ве́ерную ве́ернае ве́ерныя (неадуш.)
ве́ерных (адуш.)
Т. ве́ерным ве́ернай
ве́ернаю		 ве́ерным ве́ернымі
М. ве́ерным ве́ернай ве́ерным ве́ерных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ве́ерны ве́ерный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́ерны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да веера.

2. У выглядзе веера, падобны на веер. Веерныя чыгуначныя лініі. Веерная пальма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Ручное прыстасаванне з пласцінак у выглядзе складнога паўкруга, якім абмахваюцца ў духату.

2. у знач. прысл. ве́ерам. Паўкругам.

Хвост в.

|| прым. ве́ерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́ерный ве́ерны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)