ве́дьма миф., бран. ве́дзьма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́дзьма ж.

1. ве́дьма; (чародейка — ещё) колду́нья;

2. бран. ве́дьма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́дзьма. Ст.-рус. вѣдьма, рус. ве́дьма, укр. ві́дьма, польск. wiedźma, чэш. vědma. Як думаюць, вытворнае ад слав. *věděti, *vědati ’знаць’; параўн. і ст.-рус. вѣдь ’чараўніцтва (Брукнер, Slavia, 13, 980; Міклашыч, 390 і далей; Траўтман, 338; Фасмер, 1, 285). Махэк₂ (680) зыходзіць з праформы *vědoma. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)