Verbum

анлайнавы слоўнік

ве́дамасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́дамасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Спіс, зводка якіх-н. фактычных даных.

Разліковая в.

2. мн. Назва некаторых перыядычных выданняў.

Ведамасці Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́дамасць ж. ве́домость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́дамасць, ‑і, ж.

1. Спіс, зводка якіх‑н. фактычных даных. Справаздачная ведамасць. Разліковая ведамасць.

2. толькі мн. (ве́дамасці, ‑ей). Ужываецца ў складзе назваў некаторых перыядычных выданняў. Ведамасці Вярхоўнага Савета СССР.

•••

Закрыць ведамасць гл. закрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́домость ве́дамасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́бель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Спіс, пералік чаго-н. у пэўным парадку.

2. Ведамасць паспяховасці вучняў.

3. Спецыяльная ведамасць для ўліку рабочага часу ва ўстановах, арганізацыях і пад.

○

Табель аб рангах — у дарэвалюцыйнай Расіі: суадносіны чыноў ваеннага, грамадзянскага і прыдворнага ведамстваў па рангах, класах.

|| прым. та́бельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарыфікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тарыфікацыі. Тарыфікацыйная ведамасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцэ́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўстанаўлення расцэнак. Расцэначная ведамасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвентарызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інвентарызацыі. Інвентарызацыйная ведамасць. Інвентарызацыйная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзульта́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае станоўчы рэзультат. Рэзультатны праезд.

2. З падсумаванымі вынікамі. Рэзультатная ведамасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)