вая́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вая́цкі |
вая́цкая |
вая́цкае |
вая́цкія |
| Р. |
вая́цкага |
вая́цкай
вая́цкае |
вая́цкага |
вая́цкіх |
| Д. |
вая́цкаму |
вая́цкай |
вая́цкаму |
вая́цкім |
| В. |
вая́цкі (неадуш.)
вая́цкага (адуш.) |
вая́цкую |
вая́цкае |
вая́цкія (неадуш.)
вая́цкіх (адуш.) |
| Т. |
вая́цкім |
вая́цкай
вая́цкаю |
вая́цкім |
вая́цкімі |
| М. |
вая́цкім |
вая́цкай |
вая́цкім |
вая́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вая́цкі разг. вои́нственный;
в. настро́й — вои́нственное настрое́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вая́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Ваенны. Да гэтага ж часу ніхто не ведаў аб ваяцкіх здольнасцях дзеда Талаша. Колас. Адышлі гады ваяцкія, Зараслі магілы брацкія, Дні трывожныя далёка... Кірэенка.
2. Разм. Тое, што і ваяўнічы (у 1, 2 знач.). Ваяцкі запал, дух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)