вая́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вая́ж вая́жы
Р. вая́жу вая́жаў
Д. вая́жу вая́жам
В. вая́ж вая́жы
Т. вая́жам вая́жамі
М. вая́жы вая́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вая́ж, -жу м., уст., ирон. воя́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вая́ж, ‑у, м.

Уст. Падарожжа, паездка; вандроўніцтва.

[Фр. voyage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воя́ж уст., ирон. вая́ж, род. вая́жу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)