вая́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вая́ж вая́жы
Р. вая́жу вая́жаў
Д. вая́жу вая́жам
В. вая́ж вая́жы
Т. вая́жам вая́жамі
М. вая́жы вая́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вая́ж, -жу м., уст., ирон. воя́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вая́ж, ‑у, м.

Уст. Падарожжа, паездка; вандроўніцтва.

[Фр. voyage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вая́ж

(фр. voyage)

іран. падарожжа, паездка (звычайна дзелавая, афіцыйная).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вая́ж

(фр. voyage)

іран. падарожжа, паездка (звычайна дзелавая, афіцыйная).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

воя́ж уст., ирон. вая́ж, род. вая́жу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wojaż, ~u

м. жарт. ваяж, падарожжа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)