по́пусту, прысл.

Разм. Дарэмна, марна. Васіль не пярэчыў. Чаго казаць попусту. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плавіцца, ‑віцца; зак.

Вылучыцца ў выніку плаўкі. // Разм. Расплавіцца. [Назар:] — Выплавіліся [падшыпнікі] нашчэнт, Васіль Рыгоравіч. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазна́чыць сов.

1. (сделать метку) поме́тить; заме́тить; отме́тить;

2. (обратить внимание) заме́тить, отме́тить;

сёння бу́дзе до́брае надво́р’е, — зазна́чыў Васі́ль — сего́дня бу́дет хоро́шая пого́да, — заме́тил Васи́лий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хапатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Паспешлівы, таропкі. Потым пачуліся хапатлівыя рухі, успыхнула запалка, і Васіль адхіснуўся. Шашкоў. Васіль хутчэй угадаў, чым разгледзеў Праксэдзіну хапатлівую хаду. Шарахоўскі. // Які спяшаецца што‑н. рабіць. [Жанчына] хапатлівымі пальцамі развязала вузлікі, з размаху разгарнула хустачку па ўсёй далоні. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паблудзі́ць, ‑блуджу, ‑блудзіш, ‑блудзіць; зак.

Блудзіць некаторы час. Васіль крыху паблудзіў, пакуль выбраўся на Магілёўскую шашу. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́кля, ‑і, ж.

Тое, што і пакулле. На хаду выціраючы пакляй рукі, Васіль усё прыскорвае крок. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Прыйсці куды‑н. кульгаючы. Першым прыкульгаў у канцылярыю рахункавод Васіль Забела. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужа́цкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць чужацкага. Васіль адолеў сябе, сваю чужацкасць, кінуў спадылба раўнівы позірк: — А ты як? Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі касы. Касаваты позірк. □ Васіль .. ссунуўся з касаватага пня, прылёг на бугарку з сухіх сасновых шыпулек. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малакаго́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які садзейнічае багатаму выдзяленню малака. [Варанецкі:] — Васіль Міхайлавіч, бручка — багаты корм. Не першы год сеем. Малакагонны. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)