васко́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. васко́ўнік
Р. васко́ўніку
Д. васко́ўніку
В. васко́ўнік
Т. васко́ўнікам
М. васко́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

васко́ўнік, -ку м., бот. воско́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Васко́ўнік ’расліна васкоўнік’. Запазычанне з рус. воско́вник ’тс’ (Myrica). Да воск, васко́вы. Параўн. яго ням. назвы Wachsbaum, Wachsbeere, Wachsmyrte (Wachs ’воск’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)