васко́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. васко́ўнік
Р. васко́ўніку
Д. васко́ўніку
В. васко́ўнік
Т. васко́ўнікам
М. васко́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

васко́ўнік, -ку м., бот. воско́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Васкоўнік 3/189

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Васко́ўнік ’расліна васкоўнік’. Запазычанне з рус. воско́вник ’тс’ (Myrica). Да воск, васко́вы. Параўн. яго ням. назвы Wachsbaum, Wachsbeere, Wachsmyrte (Wachs ’воск’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gale

I [geɪl]

n.

1) ве́льмі мо́цны ве́цер, шторм -у m., бу́ра f.

2) раска́т, вы́бух -у m.

gale of laughter — вы́бух сьме́ху

3) Poet. ве́трык -а m., зэфі́р -у m.

4) informal весяло́сьць f.; падня́ты настро́й, ра́дасная ўсхвалява́насьць

II [geɪl]

n. Brit.

пэрыяды́чная пла́та рэ́нты, працэ́нтаў

III [geɪl]

n. Bot.

васко́ўнік -а m. (куст, расьце́ на бало́це)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)