варша́ўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
варша́ўскі |
варша́ўская |
варша́ўскае |
варша́ўскія |
| Р. |
варша́ўскага |
варша́ўскай
варша́ўскае |
варша́ўскага |
варша́ўскіх |
| Д. |
варша́ўскаму |
варша́ўскай |
варша́ўскаму |
варша́ўскім |
| В. |
варша́ўскі (неадуш.)
варша́ўскага (адуш.) |
варша́ўскую |
варша́ўскае |
варша́ўскія (неадуш.)
варша́ўскіх (адуш.) |
| Т. |
варша́ўскім |
варша́ўскай
варша́ўскаю |
варша́ўскім |
варша́ўскімі |
| М. |
варша́ўскім |
варша́ўскай |
варша́ўскім |
варша́ўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Іршаве́йка ’рыбалоўная сетка з малымі вочкамі ў сеткавым палатне’ (віц., Нар. лексіка, 34). Мабыць. кандэнсат словазлучэння варшаўская сетка з суф. ‑ейк‑а, часткова перааформлены фанетычна ў пачатку слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Варша́ўка ’гатунак бульбы’ (Янк. I, Шатал.). Мабыць, першапачаткова «варшаўская бульба». Параўн. укр. мазурки ’гатунак бульбы’, польск. дыял. warszawiaki ’тс’ (Карловіч, 6, 73).
Ва́ршаўка ’атора; машына для ачысткі ад мякіны змалочанага зерня’ (Янк. Мат.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)