вара́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вара́н вара́ны
Р. вара́на вара́наў
Д. вара́ну вара́нам
В. вара́на вара́наў
Т. вара́нам вара́намі
М. вара́не вара́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вара́н м., зоол. вара́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вара́н зоол. вара́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вара́н, ‑а, м.

Род буйных яшчарак, якія водзяцца ў паўднёвых краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вара́н ’буйная яшчарка’ (КТС). Праз рус. варан < франц. varan ’тс’, якое ўзыходзіць да араб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)