вараві́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вараві́ты вараві́тая вараві́тае вараві́тыя
Р. вараві́тага вараві́тай
вараві́тае		 вараві́тага вараві́тых
Д. вараві́таму вараві́тай вараві́таму вараві́тым
В. вараві́ты (неадуш.)
вараві́тага (адуш.)		 вараві́тую вараві́тае вараві́тыя (неадуш.)
вараві́тых (адуш.)
Т. вараві́тым вараві́тай
вараві́таю		 вараві́тым вараві́тымі
М. вараві́тым вараві́тай вараві́тым вараві́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вараві́ты ’паганы, звяглівы; кашлаты (пра сабаку)’ (Сержп., Грам.); ’тс’ (пра чалавека)’ (Янк.₁). Да варава́ць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)