ва́пнішча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ва́пнішча |
ва́пнішчы |
| Р. |
ва́пнішча |
ва́пнішч
ва́пнішчаў |
| Д. |
ва́пнішчу |
ва́пнішчам |
| В. |
ва́пнішча |
ва́пнішчы |
| Т. |
ва́пнішчам |
ва́пнішчамі |
| М. |
ва́пнішчы |
ва́пнішчах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ва́пнішча ср., см. ва́пельня 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́пнішча, ‑а, н.
Месца, дзе капаюць вапняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)