Verbum

анлайнавы слоўнік

вапня́к, -у́, м.

Асадкавая горная парода, якая мае ў сабе вапну.

|| прым. вапняко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вапня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вапня́к, -ку́ м., мин. известня́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вапня́к, ‑у, м.

Асадкавая горная парода, якая мае ў сабе вапну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вапня́к ’горная парода, якая мае ў сабе вапну’ (БРС). Калька з рус. известняк (Крукоўскі, Уплыў, 119).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

известня́к мин. вапня́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэ́йда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Мяккі белы вапняк, які ўжыв. для пабелкі, пісання і інш.

Пісаць крэйдай на дошцы.

|| прым. крэ́йдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фузулі́навы: ф. вапня́к геол. фузули́новый известня́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фузули́новый / фузули́новый известня́к геол. фузулі́навы вапня́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́пнішча, ‑а, н.

Месца, дзе капаюць вапняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)