ва́пнаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ва́пнаўка ва́пнаўкі
Р. ва́пнаўкі ва́пнавак
Д. ва́пнаўцы ва́пнаўкам
В. ва́пнаўку ва́пнаўкі
Т. ва́пнаўкай
ва́пнаўкаю		 ва́пнаўкамі
М. ва́пнаўцы ва́пнаўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́пнаўка ж., бот. качи́м м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́пнаўка, ‑і; ДМ ‑цы; Р мн. ‑вак; ж.

Аднагадовая і шматгадовая травяністая, радзей кустовая, расліна сямейства гваздзіковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́пнаўка ’расліна сямейства гваздзікавых, Gypsophila L.’ (Кіс., БРС). Назва дадзена за белы (як бы з вапны, мелу) корань (БелСЭ, 2, 593).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

качи́м м., бот. ва́пнаўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)