валі́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., ва́ліць; незак.
1. Ісці, рухацца натоўпам або па́даць, паднімацца ў вялікай колькасці (разм.).
Натоўп валіць.
Пара валіць.
2. заг. валі(це). Ужыв. як пабуджэнне да дзеяння (разм.).
Ну, валі ў магазін!
3. што. Качаючы, збіваць з воўны.
В. валёнкі.
|| зак. павалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць (да 1 і 3 знач.) і звалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены (да 3 знач.).
Паваліў снег.
Паваліць (зваліць) усю воўну.
|| наз. вале́нне, -я, н. (да 3 знач.).
В. сукна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Валяй! ’шпар!, валі!’ (КТС). З рус. валяй ’валі, шпар, дзейнічай’ (разм.), якое да валяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аджава́ць сов. отжева́ть;
◊ цяля́ты язы́к ~ва́лі — язы́к проглоти́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зба́лаваць сов. избалова́ть;
бацькі́ ~валі дзіця́ — роди́тели избалова́ли ребёнка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неацэ́нны, ‑ая, ‑ае.
Надзвычай важны. Неацэнны набытак. Неацэнная дапамога. □ Валі здавалася, што галоўнае цяпер — выратаваць маёмасць друкарні: неацэнны шрыфт, вярстаткі, валікі. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здратава́ць сов. (исковеркать, повредить) истопта́ть, вы́топтать;
ко́ні ~ва́лі пасе́вы — ко́ни истопта́ли (вы́топтали) посе́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насо́ваць сов. насова́ть;
~валі ро́зных рэ́чаў у чамада́н — насова́ли ра́зных веще́й в чемода́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калдо́бісты, ‑ая, ‑ае.
З вялікай колькасцю калдобін. Калдобістая дарога гайдала нас, і Валі рабілася блага. Пташнікаў. Аўтобус, пакалыхваючыся з боку на бок, выплыў з калдобістай вулачкі на шырокую местачковую плошчу. Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танкля́вы, ‑ая, ‑ае.
Не зусім тонкі, танкаваты. З другога боку высокая танклявая елка праціскае скрозь дубовыя галіны свае зялёныя калючыя лапы. Колас. [Вася] выбраўся на дарогу і непадалёк убачыў знаёмую танклявую постаць Валі. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
з’я́вішча, ‑а, н.
Разм. Тое, што і з’ява (у 1, 2 знач.). Вайна для Валі была.. раптоўным і нечаканым з’явішчам. Дамашэвіч. Янка Купала — не проста літаратурная з’ява ці эпоха, творчасць паэта — з’явішча грамадска-палітычнае. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)