валю́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валю́шнік валю́шнікі
Р. валю́шніка валю́шнікаў
Д. валю́шніку валю́шнікам
В. валю́шніка валю́шнікаў
Т. валю́шнікам валю́шнікамі
М. валю́шніку валю́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валю́шнік м. валя́льщик, сукнова́л, сукнова́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валю́шнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца валеннем сукна, шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лямо́шнік

‘валюшнік лямцу’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лямо́шнік лямо́шнікі
Р. лямо́шніка лямо́шнікаў
Д. лямо́шніку лямо́шнікам
В. лямо́шніка лямо́шнікаў
Т. лямо́шнікам лямо́шнікамі
М. лямо́шніку лямо́шніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валя́льщик валю́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ката́льщик спец. валю́шнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пимока́т обл. валю́шнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сукнова́л сукнава́л, -ла м., валю́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сукнова́льщик сукнава́льшчык, -ка м., валю́шнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)