валю́та, -ы, ДМ -лю́це, мн. -ы, валю́т, ж.

1. Грашовая сістэма краіны, а таксама грашовыя адзінкі гэтай сістэмы.

Залатая в.

2. зб. Грошы замежных краін, якімі карыстаюцца ў міжнародных разліках.

Замежная в.

|| прым. валю́тны, -ая, -ае.

Валютныя аперацыі.

○

Валютны курс — суадносіны паміж рознымі валютамі (у 1 знач.), кошт грашовай адзінкі адной краіны, выражаны ў валюце (у 1 знач.) другой краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валю́та

‘аздабленне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. валю́та валю́ты
Р. валю́ты валю́т
Д. валю́це валю́там
В. валю́ту валю́ты
Т. валю́тай
валю́таю		 валю́тамі
М. валю́це валю́тах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валю́та

‘грошы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. валю́та валю́ты
Р. валю́ты валю́т
Д. валю́це валю́там
В. валю́ту валю́ты
Т. валю́тай
валю́таю		 валю́тамі
М. валю́це валю́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валю́та валю́та, -ты ж.;

золота́я валю́та залата́я валю́та;

твёрдая валю́та цвёрдая валю́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валю́та I ж., в разн. знач. валю́та;

цвёрдая в. — твёрдая валю́та;

залата́я в. — золота́я валю́та;

заме́жная в. — иностра́нная валю́та

валю́та II ж., архит. валю́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валю́та ​1, ‑ы, ДМ ‑люце, ж.

1. Асноўная адзінка грашовай сістэмы якой‑н. краіны.

2. Тып грашовай сістэмы. Залатая валюта.

3. зб. Грошы замежных краін, якімі карыстаюцца ў міжнародных разліках. Замежная валюта.

[Іт. valuta — цана.]

валю́та ​2, ‑ы, ДМ ‑люце, ж.

Скульптурнае аздабленне ў выглядзе спіральнага завітка з кружком у цэнтры.

[Ад іт. voluta— завіток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валю́та (БРС). З рус. валюта (Крукоўскі, Уплыў, 82) да ням. Valuta або непасрэдна да італ. valuta ’кошт, сума, валюта’ (Фасмер, 1, 271; Шанскі, 1, В, 15; Рудніцкі, 1, 303).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фра́нка-валю́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. фра́нка-валю́та
Р. фра́нка-валю́ты
Д. фра́нка-валю́це
В. фра́нка-валю́ту
Т. фра́нка-валю́тай
фра́нка-валю́таю
М. фра́нка-валю́це

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

инвалю́та ж. (иностра́нная валю́та) заме́жная валю́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

конверти́руемый канверсо́ўны;

конверти́руемая валю́та канверсо́ўная валю́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)