валэ́ндацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. валэ́ндаюся валэ́ндаемся
2-я ас. валэ́ндаешся валэ́ндаецеся
3-я ас. валэ́ндаецца валэ́ндаюцца
Прошлы час
м. валэ́ндаўся валэ́ндаліся
ж. валэ́ндалася
н. валэ́ндалася
Загадны лад
2-я ас. валэ́ндайся валэ́ндайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час валэ́ндаючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валэ́ндацца несов., разг.

1. (долго возиться с кем-, чем-л.) каните́литься;

2. шата́ться, шля́ться, слоня́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валэ́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Доўга важдацца з кім‑, чым‑н. [Юстын:] — Ну, сам падумай: толькі і ведай, што цягай з крыніцы ваду, ды з харчамі валэндайся. Стаховіч.

2. Хадзіць, пераходзіць з месца на месца без асаблівай патрэбы, прычыны; бадзяцца, валачыцца. [Антось:] — Запрагай, і каб мне.. тут ніхто лішні не валэндаўся. Бажко. Адны [людзі] працуюць, другія валэндаюцца па вуліцы без работы. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валэ́ндацца. Гл. валанда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павалэ́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Валэндацца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слоня́ться несов., разг., неодобр. сланя́цца, сно́ўдацца, бадзя́цца, валэ́ндацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правалэ́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Валэндацца некаторы час. [Бацька] амаль усё жыццё правалэндаўся па сее це — лепшай долі шукаў. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вала́ндаться несов., разг. (возиться с кем-, чем-л.) валэ́ндацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валэ́нданіна ’цяганіна, марнаванне часу’ (КТС). Да валэндацца. Параўн. цяганіна, беганіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валы́ніцца ’валэндацца, займацца, цягнуць час’ (КТС): «мне няма калі з табой валыніцца». Да валыніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)