вальфра́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вальфра́м
Р. вальфра́му
Д. вальфра́му
В. вальфра́м
Т. вальфра́мам
М. вальфра́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вальфра́мавы, ‑ая, ‑ае.

З прымессю вальфраму. Вальфрамавая руда. // Зроблены з вальфраму. Вальфрамавая ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкалегі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З невялікай колькасцю легіруючых элементаў (хрому, вальфраму і пад.). Нізкалегіраваныя сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)