валы́ншчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
валы́ншчык |
валы́ншчыкі |
| Р. |
валы́ншчыка |
валы́ншчыкаў |
| Д. |
валы́ншчыку |
валы́ншчыкам |
| В. |
валы́ншчыка |
валы́ншчыкаў |
| Т. |
валы́ншчыкам |
валы́ншчыкамі |
| М. |
валы́ншчыку |
валы́ншчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
валы́ншчык м., муз. волы́нщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
валы́ншчык, ‑а, м.
Музыкант, які іграе на валынцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
волы́нщикI муз. валы́ншчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)