валы́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валы́ншчык валы́ншчыкі
Р. валы́ншчыка валы́ншчыкаў
Д. валы́ншчыку валы́ншчыкам
В. валы́ншчыка валы́ншчыкаў
Т. валы́ншчыкам валы́ншчыкамі
М. валы́ншчыку валы́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валы́ншчык м., муз. волы́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валы́ншчык, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на валынцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

piper [ˈpaɪpə] n. валы́ншчык; дуда́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

волы́нщик​I муз. валы́ншчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dudarz

м. дудар; валыншчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)