вало́данне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вало́данне
Р. вало́дання
Д. вало́данню
В. вало́данне
Т. вало́даннем
М. вало́данні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вало́данне ср. владе́ние; см. вало́даць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вало́данне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. валодаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́даць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. кім-чым. Мець у сваёй уласнасці, уладаць.

В. маёмасцю.

2. перан., кім. Трымаць у сваёй уладзе, падпарадкоўваць сабе, кіраваць.

Адна думка ўвесь час валодае ім.

3. чым. Умець, мець магчымасць карыстацца чым-н., дзейнічаць пры дапамозе чаго-н.

В. зброяй.

Не в. левай рукой.

В. пяром (умець добра пісаць). В. некалькімі замежнымі мовамі (ведаць іх). В. сабой (трымацца спакойна ў любых абставінах).

|| наз. вало́данне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўнапра́ўе, -я, н. (кніжн.).

Валоданне ўсімі законнымі правамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

універсалі́зм, -у, м. (кніжн.).

Валоданне разнастайнымі ведамі, звесткамі, навыкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабаўлада́нне, -я, н.

Валоданне рабамі (у 1 знач.).

Эпоха рабаўладання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вучо́насць, -і, ж.

Валоданне вялікімі ведамі; высокая адукаванасць.

Вызначацца сваёй вучонасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

облада́ние улада́нне, -ння ср.; вало́данне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маўле́нне, -я, н.

Вуснае і пісьмовае валоданне мовай; моўная дзейнасць.

Невыразнае м.

|| прым. маўле́нчы, -ая, -ае.

М. апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)