ва́ленок валёнак, -нка м., мн. валёнкі, -нак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валёнак, -нка м. ва́ленок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валёнак (БРС), валінцы (Шн., 3). Рус. валенок, укр. валянки ’суконныя нагавіцы’, бел. ва́ленка, валёнка, ва́лянка ’хустка або шапка з воўны’ (КЭС). Да валены < валіць ’вырабляць з воўны’. Параўн. Рудніцкі, 1, 301, 303; Шанскі, 1, В, 10.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наваля́ть сов.

1. (опрокинуть во множестве) наваля́ць;

2. (изготовить валяньем) навалі́ць, мног. панава́льваць;

наваля́ть ва́ленок навалі́ць (панава́льваць) валёнак;

3. (набросать) прост. накі́даць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць;

4. (небрежно написать) прост. накрэ́мзаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)