валасі́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
валасі́нка |
валасі́нкі |
| Р. |
валасі́нкі |
валасі́нак |
| Д. |
валасі́нцы |
валасі́нкам |
| В. |
валасі́нку |
валасі́нкі |
| Т. |
валасі́нкай
валасі́нкаю |
валасі́нкамі |
| М. |
валасі́нцы |
валасі́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
валасі́на, -ы, мн. -ы, -сі́н, ж.
Адзінкавы волас.
|| памянш. валасі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
волоси́нка валасі́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)