вакха́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

У антычным свеце: жрыца бога віна і весялосці Вакха, удзельніца вакханалій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакха́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вакха́нка вакха́нкі
Р. вакха́нкі вакха́нак
Д. вакха́нцы вакха́нкам
В. вакха́нку вакха́нак
Т. вакха́нкай
вакха́нкаю		 вакха́нкамі
М. вакха́нцы вакха́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вакха́нка ж. вакха́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вакха́нка вакха́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вакха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. У Старажытным Рыме — жрыца бога Вакха, удзельніца вакханалій.

2. Уст. Пра юрлівую страсную жанчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)