важні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. важні́ца важні́цы
Р. важні́цы важні́ц
Д. важні́цы важні́цам
В. важні́цу важні́цы
Т. важні́цай
важні́цаю		 важні́цамі
М. важні́цы важні́цах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ва́жніца ’важнасць; важная асоба’ (іран.) (Гарэц.). Да важны 1 суфікс жаночага роду ‑іца.

Важні́ца ’вагавая’ (З нар. сл.). Да *ваг‑ьн‑іца < вага. Параўн. іншыя назвы месца, дзе важаць: вагавая (БРС), важыўня (Бяльк.), вагільнік (З нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

весова́я сущ. важні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́гільнік ’вагавая’ (З нар. сл.). Гл. важніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Важыўня́ ’месца, дзе важаць’ (Бяльк.). Гл. важніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Важне́цкі (БРС). Да важны (гл.). Словаўтваральнай паралеллю можа служыць маладзецкі. Параўн. таксама Nomina agentis важніца ’важная асоба’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)