Ва́жыць ’вымяраць вагу’ і іншыя значэнні (БРС, Мал., Гарэц., Шпіл., Яруш., Грыг., Зн. дыс.), на падставе якіх утварыліся шматлікія лексемы; гл. важыльны, важок, важка, важнік, важное, важыўшчык, важыцца і інш., гл. таксама вага́. Польск. ważyć, чэш. vážiti, в.-луж. wažić, славац. vážit ’тс’. Рус. важить пераважна зах. (Даль, 1, 159–160). Паўдн.-слав. мовы дзеяслова з ж < г не ведаюць. Можна меркаваць, што ўсх.-слав. важыць — запазычанне з зах.-слав. моў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ва́жны

1. ва́жный;

~ныя падзе́і — ва́жные собы́тия;

2. разг. ва́жный, гордели́вый; чо́порный, надме́нный;

3. разг. (хорошего качества) ва́жный;

~нае сукно́ва́жное сукно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкрэ́сліваць несов.

1. (проводить черту под строчкой, выделять строку) подчёркивать;

2. перен. (обращать чьё-л. внимание на что-л. значительное, важное) подчёркивать; выпя́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкрэ́сліць сов.

1. (провести черту под строчкой, выделить строку) подчеркну́ть;

2. перен. (обратить чьё-л. внимание на что-л. значительное, важное) подчеркну́ть; вы́пятить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́жный

1. (значительный) ва́жны;

ва́жное собы́тие ва́жная падзе́я;

2. (горделивый) ва́жны; (солидный) пава́жны;

ва́жный челове́к ва́жны (пава́жны) чалаве́к;

с ва́жным ви́дом з ва́жным (пава́жным) вы́глядам;

3. (хорошего качества) прост. до́бры, ва́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)