вадабо́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вадабо́й вадабо́і
Р. вадабо́я вадабо́яў
Д. вадабо́ю вадабо́ям
В. вадабо́й вадабо́і
Т. вадабо́ем вадабо́ямі
М. вадабо́і вадабо́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вадабо́й м., гидр. водобой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вадабо́й, ‑я, м.

Спец. Умацаваная частка рэчышча ракі, якая прымае на сябе напор плыні вады з плаціны. Старэйшыя спыняліся на мастку, глядзелі цераз парэнчы ўніз на прасмалены насціл вадабоя. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадабо́й ’насціл з дошак, на які падае вада з плаціны і які прадухіляе ўзнікненне ямаў’ (КЭС). Да вада і біць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

водобо́й гидр. вадабо́й, -бо́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)