ваго́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ваго́ннік |
ваго́ннікі |
| Р. |
ваго́нніка |
ваго́ннікаў |
| Д. |
ваго́нніку |
ваго́ннікам |
| В. |
ваго́нніка |
ваго́ннікаў |
| Т. |
ваго́ннікам |
ваго́ннікамі |
| М. |
ваго́нніку |
ваго́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ваго́ннік м., спец. ваго́нник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ваго́нник спец. ваго́ннік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)