біло́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
біло́нны |
біло́нная |
біло́ннае |
біло́нныя |
| Р. |
біло́ннага |
біло́ннай
біло́ннае |
біло́ннага |
біло́нных |
| Д. |
біло́ннаму |
біло́ннай |
біло́ннаму |
біло́нным |
| В. |
біло́нны (неадуш.)
біло́ннага (адуш.) |
біло́нную |
біло́ннае |
біло́нныя (неадуш.)
біло́нных (адуш.) |
| Т. |
біло́нным |
біло́ннай
біло́ннаю |
біло́нным |
біло́ннымі |
| М. |
біло́нным |
біло́ннай |
біло́нным |
біло́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
біло́нны спец. билло́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
біло́нны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да білону (у 2 знач.). Білонная манета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
билло́нный біло́нны, біло́навы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)